Osiągnięcia

Największe osiągnięcia kancelarii wiążą się m.in. z wyrokami sądów administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I FSK 1040/14 uwzględnił skargę kasacyjną wniesioną w imieniu naszego klienta. Naczelny Sąd Administracyjny przyznal racje naszej kancelarii, że dla uznania pisma organu za postanowienie, musi ono zawierać wszystkie elementy określone w art. 217 § 1 Ordynacji podatkowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uwzględnił złożoną przez nas skargę w sprawie odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W wyroku z dnia 30 marca 2015 r., sygnatura akt I SA/Rz 146/15 (orzeczenie nieprawomocne) Sąd zgodził się z tezą, że w każdym przypadku orzekania o odpowiedzialności członka zarządu, organ podatkowy jest zobowiązany zbadać czy i kiedy wystąpiły przesłanki do ogłoszenia upadłości.

Mozemy pochwalić się wygranym zarówno przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym jak i przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (skargę kasacyjną wniósł organ podatkowy) sporem z organami podatkowymi, dotyczącym duplikatów faktur VAT. Organy podatkowe odmówiły podatnikowi, reprezentowanemu przez naszą kancelarię, odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w duplikatach faktur VAT, które to duplikaty zostały w części sporządzone metodą kserograficzną. Zdaniem kancelarii, ani ustawa VAT, ani wydane na jej podstawie rozporządzenie (sprawa dotyczyła duplikatów faktur VAT dotyczących faktur wystawionych w 2005 roku), nie określa, jaką techniką należy nanosić na faktury VAT niezbędne informacje. W praktyce spotyka się, iż informacje takie nanoszone są na przykład ręcznie, komputerowo, offsetowo, bądź poprzez odciśnięcie pieczęci. Często na jednej fakturze można spotkać kilka różnych technik, którymi naniesiono poszczególne informacje. Nie ma również przeszkód prawnych, aby informacje były nanoszone na fakturę VAT techniką kserograficzną, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 26.11.2012 r. sygn. akt III SA/Gl 386/12 uwzględnił naszą skargę i uchylił niekorzystne dla naszego klienta decyzje. Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 7 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 1220/13 oddalił skargę kasacyjną organu przyznając rację naszej kancelarii. Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że w § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 mowa była o "ponownym wystawieniu faktury lub faktury korygującej, zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury lub faktury korygującej" przez sprzedawcę na wniosek nabywcy, przy czym nie zastrzeżono wyraźnie w jaki sposób i w jakiej formie ma nastąpić "ponowne wystawienie faktury". Na gruncie dotychczasowego orzecznictwa sądowoadministracyjnego przyjmowano, aczkolwiek niejednolicie i bez wskazania wyraźnych podstaw normatywnych, że "duplikat" faktury VAT nie powinien być sporządzony przez "ksero" oryginału faktury.

Niewątpliwie, zdaniem Sądu, ciężar wykazania istnienia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego spoczywa na podatniku i to podatnik winien przedłożyć faktury, a w przypadku ich braku, z uwagi na zniszczenie, duplikaty. Nie można jednak – w kontekście okoliczności rozpatrywanej sprawy – pominąć tego, że podatnik przedstawił dokumenty, które w jego ocenie były duplikatami faktur VAT, gdyż kserokopie oryginałów faktur VAT zaopatrzono w adnotacje "duplikat" z datami ich sporządzenia i – jak dowodził – było to spowodowane postawą jego kontrahentów, którzy przesłali mu "duplikaty" faktur w takiej wersji dokumentacyjnej. Nie podważono przy tym kluczowej dla tej sprawy kwestii, a mianowicie, że zdarzenia udokumentowane tak sporządzonymi duplikatami miały w rzeczywistości miejsce i że treść tych dokumentów była zgodna z oryginałami, którymi dysponowali sprzedawcy.

Innym znaczącym sukcesem Kancelarii jest uwzględnienie przez Naczelny Sąd Administracyjny złożonej w imieniu naszej klientki skargi kasacyjnej- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1545/10.

Sąd potwierdził poprawność stanowiska kancelarii, iż sprzedaż nieruchomości używanej do celów firmowych, która nie była wpisana do ewidencji środków trwałych i warości niematerialnych i prawnych, nie jest opodatkowana jako przychód z pozaroliczniej działalności gospodarczej. Sąd potwierdził także stanowisko kancelarii, iż w przypadku osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, wprowadzenie majątku osobistego, wykorzystywanego w tej działalności, do ewidencji, jest przysługującym prawem, a nie obowiązkiem przedsiębiorcy.

W innej, analogicznej sprawie, Naczelny Sąd Administracyjn rówież uwzględnił skargę kasacyjną złożoną w imieniu naszej klientki.W wyroku z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1151/10 Sąd podzielił pogląd kancelarii, iż art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. stanowi kompletną regulację przedmiotowego zakresu opodatkowania dochodów ze zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą jako przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przepis ten zawiera dwie przesłanki uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej: sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego (przesłanka pierwsza), który został ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga). Sąd uwzględniając pierwszy zarzut, na którym została oparta skarga kasacyjna, nie odniósł się do pozostałych zarzutów tej skargi.
Szkoda, gdyż pozostałe zarzuty dotyczą wykładni przepisów, które często są błędnie interpretowane przez organy podatkowe na niekorzyść podatników.

Omówienie wyroku na portalu podatki.gazetaprawna.pl

Z wielu prowadzonych przez kancelarię wcześniejszych spraw na szczególną uwagę zasługuje wygrany spór dotyczący interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulujących opodatkowanie zaliczek.

Kancelaria reprezentując jednego ze swoich klientów pomogła mu wygrać ostatecznie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym spór z organami podatkowymi dotyczący tego zagadnienia.
Sąd rozstrzygnął spór, czy każda wpłata przed dostawą towaru lub usługi jest zaliczką. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, jako sąd pierwszej instancji, oddalił skargę podatnika - wyrok z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 1201/07.
Od tego wyroku kancelaria, działając jako pełnomocnik podatnika, złożyła skargę kasacyjną.
W skardze kasacyjnej zarzuciliśmy wyrokowi sądu pierwszej instancji naruszenie szeregu przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności zarzuciliśmy brak ustosunkowania się do zarzutu naruszenia przez organy podatkowe art. 10 (2) VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG), uzupełnionego orzeczeniem ETS z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA. W skardze kasacyjne zwrócono również uwagę, że sąd pierwszej instancji dokonał błędnej interpretacji art. 19 ust. 11 ustawy VAT.
Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 28 lipca 2009 r., sygn. akt I FSK 932/08, uznał skargę kasacyjną za uzasadnioną, stawiając następującą tezę:

"Dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości."

Wyrok ten można uznać za precedensowy. Był on szeroko omawiany na łamach Gazety Prawnej oraz w tematycznych portalach internetowych (np. http://www.podatki.biz/artykuly/28_9398.htm). 

Zakres usług               Cennik